De vakbonden zijn degenen die constant blijven aandringen op de weinig efficiënte maar verplichte jaarlijkse onderzoeken bij de arbeidsgeneesheer. Het is dan ook raar dat ze dit plotseling niet nuttig achten als iemand langdurig ziek is. Daar heeft het medisch onderzoek nu juist wel meerwaarde. Wie de oproep om naar de arbeidsgeneesheer te gaan naast zich neerlegt, zorgt hoe dan voor een vertrouwensbreuk met zijn werkgever (én de collega's) en hypothekeert zijn toekomst bij die werkgever én op de arbeidsmarkt. Het is immers ook in het belang van de werknemer dat hij zo snel mogelijk zijn plaats op de arbeidsmarkt kan innemen bij dezelfde of bij een andere werkgever.

Het ACV heeft er blijkbaar problemen mee om duidelijk uit te leggen aan zijn leden dat het creëren van duidelijkheid in ieders belang is. Er is helemaal niets mis mee als de conclusie overmacht is. Dat is een situatie buiten de wil van de partijen om die een uitvoering van de arbeidsovereenkomst onmogelijk maakt. Vaak sturen werknemers hier zelf op aan omdat ze op die manier hun rechten kunnen behouden (werkloosheid/ziekteverzekering). De meeste trajecten worden immers nog altijd door werknemers zelf opgestart, die op deze manier eindelijk duidelijkheid verkrijgen over de onzekere situatie waarin ze zich bevinden. Er moet bovendien worden benadrukt dat de beslissing ‘definitief ongeschikt’ van de arbeidsgeneesheer niet automatisch leidt tot een ontslag wegens overmacht.

Het VBO wil er ook op wijzen dat de procedure waar het ACV veelvuldig tegen fulmineert, het resultaat is van een akkoord onder sociale partners in de schoot van de Groep van Tien. In het nieuwe systeem wordt steeds uitgegaan van wat de werknemer wel nog kan, en niet van wat hij niet meer kan. Overigens doen werkgevers grote inspanningen om mensen die ze hebben aangeworven ook aan boord te houden, ook al hebben ze gezondheidsproblemen (gehad). Het is belangrijk om, afgaande op de mogelijkheden van de werknemer, te bekijken welke opties er openliggen.

Re-integratie is ook veel meer dan de louter formele procedure. We zien dat veel werk wordt gemaakt van re-integratie in bedrijven, o.a. via het systeem van werkhervatting en/of via het algemeen verzuimbeleid van de onderneming. We zijn het trouwens eens met het ACV dat daar de eerste focus moet liggen. Maar het kan dat men op een bepaald moment vaststelt dat er geen match meer te vinden is tussen de (resterende) capaciteiten van een werknemer en de arbeidssituatie in de onderneming. Werknemers aanmoedigen om wettelijke procedures te negeren is alvast niet de oplossing.

U kunt de volledige procedure voor re-integratie terugvinden via deze link.