Dit wetsvoorstel wil de inspanningsverbintenis om aan sollicitanten te antwoorden, die voorzien is in artikel 9 van cao nr. 38, omzetten in een resultaatsverbintenis, gesanctioneerd door strafsancties. Daarenboven voorziet het voorstel in een motiveringsplicht voor alle sollicitaties die niet weerhouden worden.

In 1983 hebben de onderhandelaars van cao nr. 38 bewust de algemeen verbindend verklaring van artikel 9 niet gevraagd. Zij waren immers van oordeel dat een beleefdheidsplicht om aan een sollicitant te antwoorden niet met strafsancties moest worden gesanctioneerd. Deze redenering is nog steeds pertinent.

Dertig jaar geleden solliciteerden kandidaten met een handgeschreven sollicitatiebrief met bijgevoegd cv. Het vergde veel tijd en energie om deze te schrijven. Sindsdien zijn de sollicitatietechnieken sterk geëvolueerd. Sollicitaties gebeuren nu via typebrieven, typemails, die met een eenvoudige muisklik naar tientallen geadresseerden kunnen worden verzonden. Kandidaten solliciteren ook meer en meer via netwerksystemen (websites, LinkedIn, facebook, twitter). Met de technologische vooruitgang is ook de ingesteldheid van veel kandidaten veranderd. Ze solliciteren breed om een zo groot mogelijk aantal potentiële werkgevers te bereiken. Alles gaat snel. Kandidaten verwachten niet dat men op elk van hun boodschappen antwoordt. Het uitblijven van een antwoord staat voor hen gelijk met een negatief antwoord.

Als resultaat van het bovenstaande is het aantal sollicitaties per openstaande functie, evenals het aantal spontane sollicitaties, sterk gestegen tegenover het jaar 1983. Sommige grote ondernemingen ontvangen tot 6.000 sollicitaties per maand. Kleine en grote ondernemingen ontvangen voor een openstaande functie gemakkelijk tientallen sollicitaties, soms van kandidaten die enigszins aan de vereisten beantwoorden, vaak van kandidaten die helemaal niet aan de voorwaarden voldoen. De werkgevers leveren grote inspanningen om op al deze sollicitaties te antwoorden, maar het blijft onredelijk om daarvoor een resultaatsverbintenis op te leggen. Onnauwkeurigheden of vergetelheden met strafsancties (of – in alternatieve voorstellen – burgerlijke sancties) bestraffen, zou niet evenredig zijn en bovendien een sterk afschrikkend effect hebben op potentiële werkgevers naar het breed publiceren van vacante betrekkingen.

Een motiveringsplicht voor elke niet-weerhouden sollicitatie is helemaal niet haalbaar voor bedrijven.De tekortkomingen van kandidaten oplijsten, zonder onnodig te kwetsen en te demotiveren, is steeds een delicate en tijdrovende oefening. Dit doen voor elke niet weerhouden sollicitatie is een onmogelijke opdracht.

De vraag is ook of men met dergelijke maatregelen de bedrijven zal aanmoedigen om meer aan te werven en bredere rekruteringskanalen aan te boren. Integendeel, dit zal de rekrutering binnen de bekende netwerken bevorderen, wat niet in het belang is van kansengroepen.

VBO – De werkgeversorganisaties zullen de ondernemingen blijven aansporen en ondersteunen om aan alle sollicitanten een antwoord te bezorgen. Maar vergetelheden en onnauwkeurigheden van sommige bedrijven sanctioneren met strafsancties gaat een brug te ver.

>(*) Klik hier voor het wetsvoorstel in de Kamer