Het VBO stond eind 2016 als stichtend lid – samen met 7 HR-verenigingen – mee aan de wieg van HRPro.be. Als trouwe partner biedt het VBO blijvende ondersteuning aan deze HR-koepelvereniging, het was dan ook verheugd haar congres te mogen hosten!

Monica De Jonghe, Directeur-generaal van het VBO, sloot het congres af met volgende boodschap:  

1. Iedereen moet zijn rol opnemen in het verhaal van levenslang leren!
   Voor élk individu is levenslang leren de beste garantie op werkzekerheid én een duurzame aansluiting met de arbeidsmarkt. In onze digitale wereld is dat nog meer dan ooit noodzakelijk en een zaak van iedereen op arbeidsleeftijd om actief in te spelen op de snel wijzigende omstandigheden, en daardoor inzetbaar te blijven. Levenslang leren is dé vaardigheid bij uitstek die iedereen moet beheersen. Vaak wordt er naar verwezen als een attitude, maar die is misschien wat moeilijker aan te leren. Wanneer we levenslang leren beschouwen als een vaardigheid dan zou het mogelijk moeten zijn om aan de hand van een aantal handvaten, van jongs af aan, gedurende het klassieke onderwijstraject én erna, het écht uit te bouwen als een vaardigheid waarin je expertise opbouwt en zo zelf je leer- en ontwikkeltraject kan ontplooien. Ondersteund door de andere actoren – overheid én werkgever – kan op die manier iedereen motivatie vinden en drive ervaren om de nodige stappen te zetten richting duurzame inzetbaarheid.
   
   
2. Levenslang leren gaat over het zich permanent ontwikkelen en actief uitbouwen van skills en competenties. Dit is dus veel breder dan training, formele opleiding of vorming. Wat belangrijk is, is het bewustzijn dat elke opportuniteit om jezelf te verrijken via kennis of kunde, met 2 handen moet gegrepen worden. Maar ook dat die competenties in kaart worden gebracht en gevaloriseerd.
   
   
3. Er moet dringend werk gemaakt worden van een vereenvoudiging van het huidige complexe vormingslandschap. Vanuit verschillende beleidsniveaus – Europees, federaal & regionaal – worden er – heel terecht – initiatieven genomen rond vorming en levenslang leren. Meer overleg tussen de verschillende niveaus zou vermijden dat je enerzijds de puzzel té complex maakt voor bedrijven en individuen die hun leertraject willen uitstippelen en anderzijds dubbele initiatieven krijgt.
   
   
4. Kwaliteit boven kwantiteit. Meten is weten, ook voor levenslang leren. Jammer genoeg merken we op dat vele initiatieven enkel de kwantiteit meten of willen meten, maar voorbijgaan aan de kwaliteit. Heeft iemand meer belang bij het volgen van een vast aantal dagen opgelegde opleiding zonder kwaliteitsvereiste, zonder het in kaart brengen van de finaliteit, zonder dit te koppelen aan zijn of haar duurzame inzetbaarheid of eerder aan een misschien kortere opleiding waarbij de focus ligt op hoe die zal bijdragen aan de ontwikkelingscurve van de lerende? Kwaliteit en finaliteit meten is belangrijker dan mensen verplicht richting opleiding te duwen. Werken aan motivatie en een leercultuur op individueel vlak, is er vooral voor zorgen dat iedereen bereid en gedreven is zich te ontwikkelen op het moment dat het nodig is, in de tijd die nodig is en via de optimale weg, formeel of informeel, in de bedrijfscontext of buiten de arbeidsplaats.

Op die manier laten we alle puzzelstukjes op elkaar aansluiten: beleid, onderwijs, arbeidsmarkt, sectoren, bedrijven en élk individu, want enkel door de puzzel volledig te leggen zorgen we ervoor dat bij het levenslang leren-verhaal niemand uit de boot valt!