De wet stelt vier afwezigheidperiodes gelijk met periodes van arbeid voor de verlenging van de periode van arbeidsonderbreking na de bevalling:

• tijdelijke werkloosheid wegens overmacht,
• economische werkloosheid voor bedienden,
• dagen van volledige werkverwijdering en
• arbeidsongeschiktheidsdagen.

Die nieuwe gelijkgestelde dagen kunnen nu in aanmerking worden genomen wanneer ze zich voordoen in de 6 weken voorafgaand aan de verwachte bevallingsdatum. Zo zal de nabevallingsrust verlengd worden met het aantal dagen waarop de gelijkstelling betrekking heeft. Dat blijft evenwel een keuze van de werkneemster.

Dankzij de wet zal een werkneemster die afwezig is omwille van de vier voormelde redenen in de zes weken voor de bevalling, niettemin kunnen genieten van de volledige bevallingsperiode. Doordat de wet retroactief moet worden toegepast (dus vanaf 1 maart), zal de werkgever bij de regularisatie van arbeidsongeschiktheidsdagen nog achterstallig gewaarborgd loon moeten betalen en de ziekenfondsen een arbeidsongeschiktheidsuitkering voor de dagen die niet gedekt zijn door het gewaarborgd loon. In geval van werkverwijdering zullen het de ziekenfondsen zijn die, in het geval van een regularisatie, de verschuldigde uitkeringen moeten betalen. De RVA liet al weten dat er geen tijdelijke werkloosheidsuitkeringen met een retroactieve uitwerking voor die periode kunnen worden aangevraagd.

VBO - Het VBO betreurt dat het parlement de vlucht vooruit heeft gekozen en niet gewacht heeft op het advies van de NAR om deze nieuwe regeling gefaseerd in te voeren, met aandacht voor de budgettaire implicaties en de gevolgen op het vlak van arbeidsorganisatie. Kiezen voor de retroactieve toepassing van de wetgeving zorgt voor heel wat extra complicaties, en dat in volle coronatijd, nu bedrijven alles op alles zetten om deze moeilijke periode te overbruggen.