Het arrest vrijwaart het stakingsrecht en de rechtsstaat in België. Werknemers en hun vakbondsorganisaties behouden hun recht om stakingsacties te organiseren, maar het arrest  herinnert er daarnaast terecht aan dat het stakingsrecht niet onbegrensd is.

We durven te veronderstellen dat het ABVV als representatieve vakbondsorganisatie vertrouwt op democratische instellingen en uitgaat van het basisprincipe dat het bij het uitoefenen van zijn rechten de wet moet naleven. Verdrag 87 van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) betreffende de syndicale vrijheid en de bescherming van het syndicaal recht stipuleert dat werknemers, werkgevers en hun respectieve organisaties gehouden zijn om “evenals de andere personen of georganiseerde groepen, de wetten van het land te eerbiedigen.”

Het strafrecht, de rechterlijke macht en de uitvoerende macht gelden voor iedereen, ook tijdens vakbondsacties. Die rechtsmachten oordelen op een professionele, neutrale en onafhankelijke manier, met respect voor de internationale instrumenten. Stakersposten die het vrije verkeer van personen belemmeren, zijn gedekt noch door de IAO noch door het Europees Comité voor Sociale Rechten (Raad van Europa).

Volgens  het VBO moet er worden nagedacht over een wettelijk initiatief dat de richtsnoeren van het stakingsrecht uiteenzet. Het stakingsrecht is geen absoluut recht en moet worden gekaderd met duidelijke procedures, een lijst van al dan niet toelaatbare elementen en een minimale vorm van verantwoordelijkheid.