De stijging van de levensverwachting is een feit. Die moet dan ook onvermijdelijk geflankeerd worden door een loopbaanduurverlenging. Zo niet komt de financiering van de pensioenen op de helling te staan. Bijkomende voorwaarde: werken moet interessanter (lonender) zijn dan niet werken. De sociale zekerheid moet dan ook absoluut afgestemd worden op de economische realiteit. Je bouwt geen sociaal paradijs op een economisch kerkhof, en vice versa. Anders gezegd, de sociale uitgaven moeten de evolutie van de economie volgen om houdbaar te blijven.

De maatregelen om de competitiviteit van onze bedrijven te bevorderen en de werkgelegenheid te stimuleren, bewijzen hun nut en werpen hun vruchten af. Ze zijn dan ook onontbeerlijk in de Belgische context, waar de lasten op arbeid bij de hoogste van Europa blijven. De cijfers (meer bepaald van de OESO) tonen dat ook aan: België is en blijft een van de landen met de zwaarste loonkosten. Al zijn de bijdrageverlagingen niet zonder effect gebleven: er kwamen heel wat nieuwe jobs bij, die er op hun beurt dan weer voor zorgen dat enerzijds de inkomsten uit de sociale bijdragen blijven stijgen, en dat anderzijds de werkloosheid naar omlaag gaat. Volgens de laatste meerjarenramingen van de RSZ stijgen de inkomsten uit de sociale zekerheid, en zullen ze dat ook blijven doen, en wel met om en bij de 17% tegen 2024. Een kleine kanttekening: de sociale uitgaven zullen nog sterker stijgen (met bijna 24% tegen 2024). Het probleem zit dus niet langs bijdragezijde, maar wel bij de kosten. Die kloof tussen de twee is verontrustend. En ze is dat des te meer in een context van vergrijzing en toename van het aantal langdurig zieken. Onze sociale zekerheid blijft enkel houdbaar als we een geloofwaardig antwoord vinden voor die problemen én als we de uitgaven onder controle houden.

VBO – Het VBO maakte van de gelegenheid gebruik om de 4 pijlers uit zijn visie op de sociale zekerheid van de toekomst te herhalen: duurzaam, performant, eigentijds en eenvoudig. Als we onze sociale zekerheid willen vrijwaren, dan moeten de uitgaven enerzijds afgestemd zijn op de financiële middelen die de economie ons geeft, en moeten we anderzijds alles in het werk stellen om onze tewerkstellingsgraad op te trekken. Door een beter evenwicht tussen inkomsten en uitgaven verhogen we het welzijn van de mensen, zonder de toekomstige generaties op te zadelen met een buitensporige factuur.